به طور کلی، قدرت پردازش مغز و توانایی حفظ جزئیات در حدود 18 سالگی به بالاترین سطح خود میرسد. دانشمندان از آزمایشی به نام «جایگزینی نماد رقمی» برای ارزیابی مسائلی چون زوال عقل و آسیبهای مغزی استفاده میکنند. در این آزمایش، افراد باید چندین مهارت شناختی را به طور همزمان به کار ببرند، از جمله سرعت پردازش، توجه و تواناییهای بصری. این تست معمولاً شامل مطابقت دادن اعداد با نمادها است.
این آزمایش همچنین بخشی از «مقیاس هوش بزرگسالان وکسلر» است که یکی از رایجترین ابزارهای اندازهگیری هوش به شمار میرود. در تحقیقی که دانشمندان در مورد تغییرات هوش در طول زمان انجام دادند، مشخص شد که عملکرد شرکتکنندگان معمولاً در اواخر دوران نوجوانی به بالاترین سطح خود میرسد.
توانایی یادگیری اسامی نا آشنا در 22 سالگی به اوج خود می رسد.
اکثر بزرگسالان در به خاطر سپردن اطلاعات بدون زمینه خوب نیستند. یک مثال واضح این است که به یاد آوردن یک داستان در مورد کسی که در حال پخت و پز است، راحت تر از به یاد آوردن نام خانوادگی یک فرد ست. از آنجایی که هیچ زمینه ای وجود ندارد که شخص را به نامش مرتبط کند، در حافظه شما ثبت نمی شود. با این حال یک مطالعه در سال 2011 نشان داد که انسان ها در اوایل دهه 20، در یادگیری نام های جدید بهترین هستند.